Mood:  crushed out

“I can imagine her face, laughing wickedly at me, enjoying the sight of a hurting guy begging for her attention.”

This is how I see the picture. I am a victim. She is perfectly prepared on how to handle guys who will fall into her trap. It was simple and easy. She ignores them, cuts their communication and allows them to slowly suffer until they develop ultimate depression while she is unaffectedly busy just doing nothing.

It was one hell of a weekend. You can’t imagine what I have been through in the last 3 days. I wasn’t able to sleep and eat for 3 days. It all started last Friday night. We just had a short chat. I didn’t know that it was the last. I somehow felt that it could be the last so I tried to get her attention so that I could ask if it’s ok for us to get to know more about each other. I stayed up all night waiting for her answer. When I saw the clock ticked at 6am, I felt so nervous because I knew that this might be the end of a friendship.

I felt bothered and uncertain on what to do. My heart was beating so fast and I started feeling a heavy metal right on the top of my chest. It was hard to accept that I’m about to lose her and it’s harder to accept that I actually lost her already.

Since we had an office blessing last Saturday, I was given an opportunity to drink without others noticing that I am drinking out of serious depression. I sang my heart out to all the songs that they pick for me. It was a long day, we had many guests and we had so much to do. It quite helped me to forget the pain that I’m experiencing even just for several hours.

When I got home, I laid down on my bed, both legs and arms stretching out, staring at the ceiling, starting to feel the effect of the alcohol in my body. I still have a lot to do. I have to take a shower, I have to change clothes and I have to brush my teeth. I felt so helpless at that point. I can feel my tears rolling down to my cheeks. I felt terribly sad, missing a person very badly. I remained in that position for several hours, still awake, and thinking about my situation. Her silence is killing me. There are so many questions that are running through my head, like, why is she ignoring me, when will she answer my calls, I need to see her, what if she claim that she don’t know me, I don’t think it will help me emotionally. I finally decided to stand up and wash up still feeling tipsy.

Around 5am I felt sleepy so I slept for a while but at 6am, my alarm buzzed me to be ready for my 830am mass service. With high hopes that I will be able to move on faster, I went to the church ahead of time to pray and ask for my pain’s relief. I didn’t expect that it will be answered right away in the priest’s homily. It was about appreciating what you have and finding the brighter side of sad situations. His example really hit me. He said “for example, na-basted ka, maglalasing ka, malulungkot ka, dapat nga magpasalamat ka pa eh dahil inilayo ka ng Diyos sa babaeng yun na hindi mo alam na syang dudurog ng puso mo balang-araw.” I was relieved at that moment but after awhile, I sensed that I’m still damn hurt and still missing her so much.

After I heard mass, I went home, have the car washed then went straight to my room. I did the same thing I did in the previous night. I laid down on my bed and tried to think things over. I tried to reflect to what the priest said in his homily. Tears continued to roll down. I didn’t move. The heat is killing me. I stood up, looked at the mirror. Removed my shirt and tried to twist it. I could feel drops of water over my right foot. Then I looked down and realized that it was the mixture of my tears and perspiration. I stood there for a long time, contemplating about things. I never expected that my feelings for her will go this far and I never expected that my emotions will be this self-destructive.

All of a sudden, I pictured my life flashing in front of me, creating a vision of happiness and serenity. It was long before I realized that I should help myself cope up. I should make the most out of my time instead of sulking and crying over a woman.

I reached out to friends. I talked to my siblings. I opened up everything to my best friend.

I was able to sleep last night after 2 sleepless nights. I have wasted 2 days of my life thinking of someone who don’t even care if I starve to death or I pass out.

I have already accepted the fact that she will never get back. I still couldn’t hide the pain but I’m able to slowly get my life back. I have one question though. Why all of a sudden she just cut our communication?

I begged her to tell me that she don’t like me and push me away so that it would be easier for me to move on. However, she didn’t have time to do the favor for me. Until today, I still wish that she could do me that favor. Since she totally cut our communication, there’s no other way for me to say sorry for all the inconveniences that I caused her but to post this entry and hope that one day she comes across this page and read my sorry part.

Let me share a text message with you I received from a friend this morning.

“If what’s ahead scares you, and what’s behind hurts you…just look above, He never fails to help you.” So keep the faith and always bond with God.

I would like to share with you the things I’ve realized during these difficult times. Before you do something, think first, think second, and think again. What was said will never be claimed back. This is also the perfect time to renew our relationships with our friends and family. In my case, I’ve realized how lucky I am to have the friends I have right now. I was able to appreciate their presence and concern for me. I was able to bond with my best friend again after quite sometime. Friends are there to remind us that we are should not carry our problems alone. They are around to clear our clogged minds and poisoned hearts and guide us to see what’s on the other side. Sometimes, we need to trust our friends because they are brave enough to show us that what they see on the other side is better than the best that we choose to look at. In addition to this, if you want to lose weight, try to undergo the same hardships I had. I just lost 3 kilos!

I also learned that in every sad situation, there would always be a positive part of it. We should look for the positive side and try to make it a source of hope. Instead of thinking about our wounds, we must focus on how we manage to heal it. Let me quote our parish priest “don’t feel the pain of your wounds. Sometimes we need to be hurt and to be insulted because in our low times we tend to reach out to God. Maybe this is His way to bring back the His lost sheep back in His arms. Scars are there to remind us not to commit the same mistakes and to remind us that we are not perfect and sometimes it’s ok to cry.”

At this point, honestly, I’m still hurt. I know the pain will stay for a while, keeping me company in times that I’m left alone. I also know that healing would not be instant but I’m looking forward to it. I still have this concern and great affection for her but I’ve decided to keep it until I’m completely whole again.

I don’t really believe that the my description of her above fits her well because in my eyes, she’s still the same person I admired and looked up to. I still see the goodness in her heart. She has her own reasons and at this point, she opts to keep it to herself. The description above was written out of pain and its purpose is to put a picture to trials that I have been through.

I choose to move on not because I’m giving up but because I’m giving in to God’s will.

Posted by forgotten-vodka at 1:17 PM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  crushed out

Few months ago I have developed a strong liking with a person, who happens to be a friend. I was in great awe whenever we exchange conversations. I can stay up all night just to talk to her even if I’m not used to because antukin ako. I must admit that it has been a while, since I’ve felt that way. Like a teen-ager, I can’t explain the feeling. I can’t really function well whenever she ignores me (which she usually does) because I’m missing her so much. I can’t eat. I can’t sleep. I can’t even think. It’s really affecting my daily routine. Even if I tell her what’s happening to me, she doesn’t care…at all.

So you see…I know you’d tell me that by now I should accept the fact that she can’t offer me anything but friendship and I’m just hurting myself begging for her attention. I know that liking is a choice and I’m pretty sure that I can choose not to like her just to keep the friendship. Sure I like her but I’m scared to get to know more about her and eventually fall in love with her because I’m considering the fact that she may be too insensitive and there is big possibility that she’ll be constantly hurting me unconsciously.

I know my heart wants her. My heart needs her. It’s too obvious that there is a great desire for me to be with her. However, I don’t believe in the saying “follow your heart”. Sabi nga ng kanta, a heart doesn’t have a mind of its own. And I agree. So I’ve decided not to follow my heart but to lead my heart. At this point I still don’t know where I would head my heart so I have decided to park it for a while and have it overhauled. I’m allowing my mind to take control while my heart is at rest.

Besides, maybe I’m not yet prepared to fall in love again. I will just know that I’m ready to fall in-love again when all I think of is how to make the woman that I love, happy. That’s when I will start to do efforts to fill-up her needs without expecting that she’ll do the same for me. At this very moment, I would like to stop looking for someone who will satisfy my needs. I would love to find someone whom I can take care of and provide for all her needs. I know it won’t be easy but I’m sure it would be worth it.

Posted by forgotten-vodka at 1:44 PM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  blue

Dito ka lang sa tabi ko. Gusto kitang makasama, minsan pa, kahit ngayon lang. Maramdaman ang init ng ‘yong katawan. Hinahanap ko ang kalingang iyan. Sumandig ka, kahit bahagya, wala lang, gusto ko lang ng may kasama. Gusto kong maramdamang panatag ka sa akin, at ako sa’yo.

Iba ka, kaya ikaw ang gusto kong kasama. Alam mo yun.

Dito ka lang. Ano na nga ba yung kinukwento mo? Ituloy mo nga, makikinig ako. Hinahanap ko ang tinig mo, para akong dinuduyan ng bawat tawa, naaaliw ako sa twing bubungisngis ka, panatag ako sa’yo. ‘Yang tinig na yan ang gusto kong naririnig kapag kinakabahan ako, yan din ang gusto kong marinig bago matulog, hinahanap ko yung boses na magsasabing kumusta ka. At yan din ang  gusto kong gumising sa akin sa umaga. Alam kong buo ang araw kung ikaw ang makikita ko. Kung maririnig kita.

Kilala na kita. Hindi na ko nangingilala sa’yo.

Dito ka lang. Ano ulit yung mga plano mo? Parehas ba tayo? Gusto ko rin yun. Ituloy kaya natin? Minsan magkaiba nga tayo ng pinaniniwalaan, pero umaabot tayo sa hangganan  ng pagkakaunawaan, ng paggalang at pagtanggap sa kung ano ang makabubuti sa atin. Minsan nahihiwagaan ako sa’yo, pero ang hiwaga na yan ang lalong naglalapit sa atin.

Hindi ka na iba sa akin.

Dito ka lang. Sa bawat hikbi at halakhak, kasiyahan o kalungkutan, nararamdaman kita. Alam ko ang magpapasiya o magpapatahan sa’yo. Alam ko ang dahilan ng bawat pagtatampo mo. Dahil ako at ikaw, malalim na ang pagkakaugnay. Iisa na ang hibla ng pagkatao. Iisa ang pinaghuhugutan ng ating hininga.

Iisa tayo. 

Musta ka na? Kelan nga ba tayo huling nagkita? Ay oo, tama. Hehehe. Nakakahiya. Akalain mong napagdaan ko iyon. Akalain mong nakasurvive ako sa relationship na ‘yon.

Okay na ko ngayon. Tama ka. Naghihilom rin ang sugat. Parang kelan lang iyak ako ng iyak at lahat na ata ng tao sa opisina ay nagsawa na sa mga bitterness ko. ‘Uy, salamat ha… salamat kasi nakinig ka. Kahit alam ko namang wala kang masabi at hindi mo alam kung anong ipapayo mo, nakinig ka pa rin. Pinaramdam mo na sincere ka. Okay na yun.

Posted by forgotten-vodka at 9:47 AM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  irritated

Wala akong aklat na naisulat na tungkol sa pag-ibig o di kaya ay mga payo kung paanong makahahanap at makakawala dito. Hindi ko ito expertise.

Ang Pag-ibig. Masaya, iba ang pakiramdam. Inuugoy ka, kinikiliti ang imahinasyon, inaakit hanggang sa tuluyang magpatangay sa agos nito. 

May sarili raw na mundo ang pag-ibig. Dito walang patakaran. Walang rules. Kaya nga di ba, sabi… hahamakin ang lahat makamit ka lamang. 

Aminin mong natuto kang magsinungaling. Aminin mong may nasaktan ka; tinalikuran na kaibigan, pinagtakpang katotohanan, sinuway na magulang, inilihim sa kapatid o anak, nilabanang mga kaopisina, pikitmatang tinanggap ang kahinaan niya, nagbingi-bingihan sa tsismis at binalewalang moral - dahil umiibig ka, ‘ika mo nga. Dahil kalayaan ang umibig. 

Hanggang sa ang isang masayang mundo sa piling ng mga kaibigan, katrabaho at kapamilya ay napalitan ng isang mas intimate na mundo sa piling niya. Tanging kayo lang ang nagkakaintindihan. Na tingin pa lang ay pangungusap na sa iyo. Na ang buntunghininga niya ay karugtong ng paghinga mo. Na ikaw at siya ay magkaugnay – hanggang sa maging isa kayo. 

At unti-unti ay bumuo kayo ng mas maliit na mundo.Unti-unti, ang lihim niya ay lihim mo. Hanggang sa natutuklasan mo na ang kahinaan niya. Naiintindihan mo na ngayon ang salitang individual differences. At sumasayaw ka pa rin sa orkestra ng pag-ibig kaya’t tinutumbasan mo ang individual differences ng mga katagang Love is unconditional. 

Hanggang sa tuluyang mapagod ang manunugtog at tumigil ang orkestra. Gigising ka isang umaga na wala na siya o di kaya ay katabi mo siya pero wala na siyang nararamdaman para sa’yo. She’s there but not her presence. Daig pa siya ng mga multo, mararamdaman mo ang presence kahit hindi mo nakikita! 

Naaalala mo pa ba yung mga araw na andun siya pero alam mo na naghahanap ng diskarte para sabihin sa’yo na ‘wala na tayo’ Yun bang utang na loob mo pang maramdaman na pinoprovoke ka niyang makipaghiwalay para naman hindi masagasaan ang ego mo. at ikaw naman, holding on pa rin. Na nakakarelate ka na sa linya ng kantang Walang Kapalit – ‘wag mo lang ipagkait, na ikaw ay aking mahalin. 

Naranasan mo na ba na sa kahinaan niya ay gawin ka niyang panakipbutas. Yun bang ‘dyan ka lang, wait ka lang, pag hindi kami nagclick, babalik ako sa’yo’ 

Dahil alam niyang mahal na mahal mo siya. Dahil alam niyang maghihintay ka. Alam niyang tatanggapin mo siya – at kahit hindi niya aminin, he’s capitalizing on the fact that you are under his power. dahil siya ang sentro ng  mundo mo. Para sa kanya, wala ka na kasing ibang mapupuntahan. Dahil para sa kanya, tanga ka. At ang tingin niya sa’yo ay default. 

Magalit ka na sa akin, sabihin mong hinusgahan na naman kita, na wala akong karapatang sabihin ang mga iyan, so bakit ganyan ka magreact? Apektado ka? 

Hindi ba mas katangahan yung alam mong ginagawa kang tanga pero wala kang magawa. 

Isang sekreto ng buhay ang natutunan ko.  

Kaya kong gawin ang lahat ng gusto ko. Kaya kong makuha ang lahat na naisin ko. May kapangyarihan ako. Pero ang kakayahang ito ay may hangganan. Hindi nito makukuha o makokontrol ang iba. Dahil hangganan ng kapangyarihang ito ang will ng tao. Katumbas nito, hindi ako makokontrol ng ibang tao. Dahil makapangyarihan ang will ko. Ako ang masusunod – ayon sa kalooban ko. Hindi sa kalooban o gusto ng iba. 

Totoong minsan ay mahina ang will ko – o yung will power na tinatawag. Pero agad kong sinasabi na walang sinuman ang magpapasunod sa’kin. Dahil buhay ko ‘to. 

Sa nakaraang relasyon mo, nasa ilalim ka pa ba ng kapangyarihan niya o narealize mo ng makapangyarihan ka at kaya mong tumayo, mabuhay at magpatuloy? 

Alam ko ang sasabihin mo, mahirap magmove on dahil hindi mo rin siya kontrolado kung kelan siya magpaparamdam. Minsan, babalik siya ng hindi ka pa handang sabihin sa kanya na tantanan ka na niya. 

Ang pinagmulan at bunga ng pag-ibig ay kabutihan. Kung hindi na nakabubuti sa’yo ang sitwasyong iyan, subukang mong pag-isipan kung pag-ibig pa nga iyan. 

Baka awa o panghihinayang? Hindi masamang dumistansya lalo na kung nakasisira na ang relasyon o kung nasisiraan na siya ng bait at sumasablay ang katinuan.  

Talagang may taong hindi alam ang gusto. Babalik at babalik sa’yo. Magpaparamdam pero hindi mo alam kung bakit. Kung namimiss ka lang ba? Kung naghahanap ng mahihingahaan o minsan, naghahanap lang ng kasex. At ikaw, mag-ooffer ng time, sasabihin mo sa sarili mo na makikinig ako hindi bilang kasintahan kundi bilang kaibigan, hanggang sa magising kang lugmok na naman sa piling niya. Sa ibang kama, sa ibang kwarto o minsan, sa sarili mong bakuran. Well, sinong may kasalanan? Sino bang nagpatuloy? 

Ituring mong sakit iyon. Yun bang katok ng katok pero hindi papasok, magpaparamdam pero hindi magpapakita. Yun bang nakikiramdam lang. Check lang nya kung okay ka pang balikan base sa reaksyon mo.  

Nalugmok ka nang minsan. Hindi mo kasalanan kung hindi siya makaahon. Pero kasalanan mo kung hindi ka makaahon dahil ikaw at hindi siya ang may kontrol sa buhay mo. May will power ka. Subukan mong ihampas sa ulo niya at baka gumana. O baka naman kailangan mong masaktan para magising. Sabihin mo lang at dadagukan kita. 

Tingnan mo rin, baka ikaw na lang ang nagkukulong sa sarili mo.  the truth is, he or she has no power over you. 

Siya nga pala, happy Independence Day sakaling maisipan mong lumaya at magmove-on! Kung hindi naman… my condolences. May you find peace at the bottom of hell under her spell. 

Lugmok facts

The stupid cupid philosophy: 

1.        Totoong may sariling diskarte ang puso. Pero isipin mo rin na ang utak, puso, bituka, magkakaiba man ay nasa iisang katawan. Hindi mo pwedeng sisihin ang puso o ang utak o ang bituka. Wala silang karapatang kumilos ng taliwas sa gusto mo. Pasalamat ka, dahil kung meron, malamang nauna na silang nagpatiwakal dahil sa sobrang kakornihan at kababawan ng pinoproblema mo.  Huwag mo ring hintayin na lumabas ang bituka mo at pilipitin ang leeg mo.

2.        Kung niloko ka lang, hindi ka pa pwedeng ituring na tanga. Pero nung alam mo nang niloloko ka at wala kang ginawa, ginawa mong tanga ang sarili mo.

3.        kung hahayaan mo ang sarili mo na malugmok dyan at makita mo siyang nakamove-on na, tiyak iiyak ka sa sakit. Kaya unahan mo na siya.

4.        kung nagpaparamdam siya at nagpapaawa effect, busan mo siya ng malamig na tubig at sabihing you’re nothing but a second rate, trying hard, copy cat. Bumenta na ang kadramahan niya. Saka mo sundutin ng I never said that I love you!

5.        Bawas-bawasan mo ang panonood ng mga dramarama at mga telenovela. Masyado ka ng maemote sa buhay.

6.        ‘Wag mo ng masyadong ikunukuwento sa madla ang kasawian ng pag-ibig mo. karamihan sa mga interesadong makinig e naghahanap lang ng bagong mapag-uusapan. Hindi ibig sabihin na tumatango sila e nakikisimpatya sila. Piliin  mo lang ang mga kaibigan o kamag-anak na pagkukuwentuhan mo, yung siguradong tutulong para makamove-on ka. Pero kung celebrity ka, okay lang na maging public entertainment ang buhay mo, dagdag kita ‘yan.

7.        kung may natatapos, happy ending man o hindi… may magsisimula. Isulat mo sa final credit ng pelikula ng buhay mo ang pangalan niya bilang bahagi ng nakaraan. Sa ilalim ng pangalan niya ay ilagay mo ang mga katagang Rest in Peace. Ang mga relasyong tinapos na ay huwag mo ng buhayin. Magsimula ka na ulit ng panibago.  Ito ang best gift sa atin, ang makapagsimula. Palatandaan lang na tapos na at may pagkakataon ka ng isulat o likhain ang bagong kabanata ng buhay mo.

Posted by forgotten-vodka at 11:27 AM JST

Updated: Wednesday, 31 October 2007 9:31 AM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  sad

alam mong nasasaktan ka. ramdam mo ang hapding gumuguhit sa dibdib sa t’wing maaalala siya o kaya naman ay may magbibirong nariyan siya. ang katotohanan kasi, wala na kayo, nakahanap na siya ng iba at naiwan ka na. ang yabang mo kasi. ang akala mo, hindi ka nya kayang iwan dahil ikaw ang mundo nya.

masakit? kung gayon ay ‘wag mo ng ituloy ang pagbasa. ngunit kung kaya mong tiisin, ituloy natin.

susubukan mong makalimot, ititindig mo ang sarili at sasabihing “magsisimula akong muli!” binura mo na ang number niya. pinapatay mo pa cellphone mo para di matuksong i-text sya, ngunit binubuksan mo naman kada sampung segundo para i-check kung may message ba sya. maaaring ang ilang larawan o mga love letters niya ay itinapon mo na rin. ang mga regalo niya, nasa kahon na o di kaya ay naipamigay mo na. sa ganitong paraan, pinapalaya mo ang sarili mo sa mga alaala niya. inaalis mo ang mga naiwan niya. gayunman, may mga alaalang mahirap alisin lalo na kung naiwan ito sa puso mo.

minsan nasabi mo na ba sa sarili mo na tanga ka, na wala kang silbi, na makitid ang utak mo, na baliw ka? hay, di ba nasabi mo yan nung iniwan ka nya at ipinagpalit sa iba? lalo na pag naiisip mo na halos di na sya kumain maibili lang ng load ang bago nya? ano, naalala mo ba nung ikaw ang gumagawa nyan sa kanya. tinitiis mo ang gutom mo, makausap mo lang sya?

napaso ka ba? pwede kang tumigil, magmura at sabihing siraulo ang nagsulat nito. pero alam kong mas siraulo ka dahil tatapusin mo pa rin ang pagbabasa.

at dahil sa masasayang sandali ninyo, may mga kantang pinili ninyong maging kanta ninyo. paano ka ngayon makakaligtas sa radyo o sa mga concert o  minsan, sa sasakyan. ilang beses mo na bang naranasan na masaya ka, maayos at ang araw ay tila para sa iyo nang biglang may maririnig kang awit na magpapaalaala sa inyo. pareho pa ba ang nararamdaman mo? ang hatid bang saya ng awit na ito noon ay katumbas ngayon? E’ kung biruin kitang ang awit na ito ay pinili rin nilang maging awit, o mas malala ay gawing theme song sa kasal nila?

paano kung sabihin ko sa’yo na sa nararamdaman mo ngayon ay talo ka. isa kang loser!

kasama mo nanunuod ng Bubble Gang ang mga kapatid mo, bigla na lang sila magugulat nang bigla tutulo ang luha mo sa pinaka-nakakatawang joke. nung sinundo ka ng nanay mo, bigla ka na lang naiyak, sinabi mo na lang na naiiyak ka dahil na-trapik kayo. kapag may party, nagmumukmok ka sa isang tabi at bigla na lang gusto laging umuwi. sa inuman ng barkada, halos laklakin mo na lahat ng alak na makita mo, at pag lasing ka na, na-rerealize mo na lang ang kantang “di ko kayang tanggapin!.”

o ano, sapul ba?

handa ka ba kung sakaling magkasalubong kayo? ano ang sasabihin mo? paano kung magtapat siya sa’yo at sabihing mahal ka pala niya. ikaw pala ang tama para sa kanya. nakabukas ang kanyang mga braso at naghihintay ng yakap. tatanggapin mo ba siya? hindi mo ba iisiping nagbalik siya dahil alam n’yang hindi mo siya matitiis? dahil ang alam niya… siya ang sentro ng buhay mo? nagbalik sya di dahil mahal ka nya, ngunit dahil alam nyang mahal mo sya at kulang na lang magpakamatay ka para lang mahalin ka nya uli!

ouch?!! isumpa mo man ako, itutuloy ko pa rin.

wala ng gustong makinig sa’yo.  ang kwento ng pag-iibigan niyo ay alam na ng lahat ng kaibigan mo. hindi pa siya naisusulat at nagagawang telenovela o di kaya dulang panradyo ay pinagsawaan na ng mga tao dahil sa paulit-ulit mong kwento. wala ng gustong bumili sa mga sakit na nararamdaman mo. wala ng gustong makinig. dahil wala ng interesado… ikaw na lang ang naiwan diyan, at maging siya, wala ng pakialam sa’yo.

wala nang gustong magtanong kung miss mo pa sya, kung naaalala mo pa sya o kung mahal mo pa sya sabagay, di na kailangang itanong. di ba alam naman nila ang sagot? lagi at sobra. hindi mo pa ba nahahalata? lahat na ng tao asar sayo dahil wala kang paki-alam sa sinasabi nila. sarili mo lang kasi at ang taong yun ang iniisip mo.

wag kang umiyak. nakanangp*cha! bumenta na ‘yan.

ang pagkakaroon ng minamahal o ng kasintahan ay nagbubunga ng mas malaking barkada, ng kaibigan o ng nakikilala. sa madaling salita, lumalawak ang mundo. e’ bakit pinaliit mo ang mundo mo sa kanya?! paano mong tiniis na mabuhay nang nakasentro sa kanya?

gumalaw-galaw ka muna at baka ka maistroke.

totoong moving on from a relationship is hard. lahat ng reasons meron ka. infact pwede mong isulat ang 1001 reasons kung bakit mo nararamdaman ‘yan. gayunman, hindi mo pa napapapublish yan, may magsusulat na ng 1002 reasons why you need to move on, o kaya naman 1003 reasons kung bakit masayang maging malaya  at 1004 reasons kung bakit ka dapat tawaging loser.

alam mong hindi binibilang ang taon at lalong hindi sinusukat ang effort. alam mong pareho kayong naging masaya noon. ano ngayon ang dahilan para magsisi o manghinayang sa mga nakaraang araw?

maaaring lahat ng mura ay naipukol mo na sa kanya. kung nakamamatay ang mga masasakit na salitang iyan, o ang galit na nararamdaman mo ay maaaring nailibing na siya. alam mong hindi maibabalik ng mga iyan ang relasyon ninyo. alam mong hindi mo siya mapipilit at alam mong hindi mo kontrolado ang buhay niya. marami kang alam pero ang totoo, merong kang hindi alam. alam mo ba na kontrolado niya ang buhay mo?  alam mo ba na ginagawa ka niyang tanga hanggang ngayon? sa nangyari sa’yo,  alam mo ba na maraming masasayang araw ang pinapalampas mo. alam mo rin ba na hindi mo kailanman mapapalitan ang minahal mong ‘yan, di mo mahahanap at di darating ang para sa’yo? dahil hindi mo alam na may taong handang gumalang sa nararamdaman mo, handa kang tanggapin, handa kang ingatan, handang magsakripisyo at mahalin ka ng labis kaysa sa pagmamahal mo? alam mo bang maaaring nariyan na siya kaso ay hindi makapasok sa buhay mo dahil sarado pa, dahil abala ka pa sa tumarantado sa’yo.

o sabihin man nating ang mga iyon ay walang kasiguruhan, ang totoo ay hindi mo alam na ang paghihiwalay ninyo ay mas makabubuti sa’yo. alam mo, marerealize mo ring nakakapagod pala ang magpretend na mahal ka pa rin nya. nakakapagod din magdasal every night na sana mahalin ka nya uli. ang hirap ng ganun, pare ko. ginawa mo na lahat, wala pa rin. teka, ganun ka ba talaga kahirap mahalin?

hindi rin naman dahil nasubukan mo na ring magmahal ng iba. in fact nga, may kasintahan ka ngayon eh. mahal mo ba sya? ows? sinong niloko mo? o baka hindi mo rin matanggap sa sarili mo na ginagamit mo lang sya para masabi sa ex mo na nag-move on ka na at mas masaya ka sa kanya? eh pano pag sya naman ang kinuha ng iba sayo? anong gagawin mo? nakalimutan mo na ba na ganyang-ganyan ang ginawa mo sa ex mo?

matanong nga kita, kelan ka huling humigop ng kape o ng tsaa kasama ng mga kaibigan mo? kelan ka huling nagjogging? kelan ka huling nagbakasyon. kelan ka huling tumingala sa langit at pagmasdan ang paglipad ng malalayang ibon at paggalaw ng ulap. kelan mo huling nasulyapan ang paglubog ng araw at unti-unti pag ningas ng kalawakan sa paglabas ng mga bitwin.

kelan ka huling lumabas kasama ng mga mahal mo sa buhay? kelan mo huling nakabonding ang kapatid, kaibigan o magulang mo? kelan ka huling naglinis ng kwarto?  kelan ka huling nagsulat sa diary, kelan ka huling nagbasa at nakatapos ng libro?

marami ka ng napapalampas. kanino mo gustong marinig ang salitang move-on? sa kanya? masarap maramdaman na kontrolado mo ang buhay mo. masarap makitang muli kang nakatayo, in-control, at nagagawa mo ang gusto mo. masarap maging malaya. 

Posted by forgotten-vodka at 9:23 AM JST

Updated: Wednesday, 31 October 2007 9:26 AM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink