Mood:  a-ok

Damn I’m too busy today! Load of paperworks, recruitment and training…well most of my time is spent on preparing for our Christmas party. Tomorrow is boss’ birthday, hmm what shall be our gimik this time…Now with recruitment, I guess I’m lucky its raining referrals (hehe) or is it about my newly launched internal referral system. Dang! Kahit ano pa yan at least ok ang supply ko. On the brighter side of life hehe my weekend is so cool. Met up with bandmates, earn a little additional money for mom. Known new friends from that gig. I’ve known a few who influenced my life in an instant. Well, first is mark, the freak manager. I’ve known for like what, 3 weeks pa lang but I’m glad we get along well and he has lots of inspiring stories and pieces of advice. From him, I learned that being a bastard doesn’t lead me to building a bastard kingdom. It leads to failed relationships. I agree to that and that’s totally true. Next is JB’s girlfriend, Nica, who was a lesbian turned hottie. Well, she told me that even how decided a person can be, he or she can change her mind in an unexpected time. I rather not agree because everything happens for a reason and that reason is the basis for change. Magulo ba? Haha ako din naguguluhan na eh. Now last is pare, she is my female counterpart. Her family set-up is as complicated as mine. Everything seems to be just like the same. I’m glad that I’ve known her. Really. Even if she’s tetchy at times.

Posted by forgotten-vodka at 11:17 AM WST

Updated: Thursday, 6 December 2007 10:51 AM WST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  accident prone

Ang hirap pag binata ka pa at tatlo na ang anak mo.

O alam ko na ang sasabihin mo, chickboy ako? Dehins yata!

Namulat lang ako sa maagang pagpapamilya. Ang hirap nga eh, hindi ko talaga masabing anak ko sila. Para kasing wala akong karapatang angkinin sila, considering the fact na hindi naman kami ng mga nanay nila. Hindi ko alam kung dahil ba sa impluwensya yun ng kuya ko, nanay ko o tatay ko. Basta alam ko, nagawa ko yun ng hindi ko naiisip kung anong pwedeng kahantungan.

Nanay at tatay ko, ginawa ang kuya ko, 2^nd year college pa lang. Naghiwalay pagkatapos manganak at nagpakasal sa iba ang tatay ko (weird). Hmm iniisip ko tuloy kung sino ba ang nanay ko sa buhay ng tatay ko, sya kaya ang orig? O sya ang inanakan lang.

Uso na pala ang tanga nung araw kasi pagkatapos sya anakan ng tatay ko, konting lambing lang at nabuo na ako. Lumaki na palipat-lipat sa kamag-anak simula nung nag-asawa na rin ang nanay ko.

Kung tatanungin mo ko, malaki talaga ang pamilya ko. Siyam kami, sa loob at sa labas. Ang kuya ko, di na mabilang ang panganay at ako, ayun nga, tatlo na ang anak ko. Yung isa nga nag-aaral na.

High-school pa lang ako, tatay na ko. Tatay ng isang batang kailanman hindi ipinakita sakin ng nanay nya. Ayaw na raw nya ng gulo at may sariling pamilya na sya ngayon. Malungkot kasi hindi ko man lang mayakap ang panganay ko.

Ang kambal kong mga anak. Iniwan na nila ko agad, dun na sila maninirahan for good. Ngayon…hindi ko maisip kung ano bang gagawin ko sa buhay ko. Masama ako, confused, misunderstood…at ayoko na ring mag-isip.

Posted by forgotten-vodka at 4:14 PM WST

Updated: Monday, 3 December 2007 5:39 PM WST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  crushed out

"Musta naman? Parang masigla ka ata." Sabi mo habang naghuhubad ako ng sapatos.

"Ayos lang. Nagkausap uli kami."

"Sino? Ang dati mong girlfriend?"

"Oo. Naghiwalay na ata sila ng boyfriend niya. Nagtext siya sa kin kagabi kung pwede daw kaming magkwentuhan. Di nag-reply ako. Parang wala naman kaming pinagsamahan kung iisnabin ko sya di ba?"

"Sa bagay. Bakit naman daw ikaw ang tinext niya? Wala ba siyang ibang matext?"

"Ewan ko. Hindi ko alam. Ang dami naman daw na nanliligaw sa kanya. Malay mo miss nya ako?"

"Asa ka pa. Ano naman kwinento sa iyo"

"Birthday niya kasi nung November. Bakit daw hindi ko siya tinawagan. Hindi ko rin daw siya tinext. Hindi ko nga siya maintindihan kasi hindi naman niya ako boyfriend. "

"Baka naman na-realize niya na ikaw mahal niya."

"Hindi ko alam. Sinabi rin niya yung naging problema nila ng boyfriend niya kaya nagkahiwalay sila. Parang ang daming iniisip. Pinapatawa ko nga eh."

"Ano namang pakiramdam noong magkausap kayo? Ngayon lang kayo nagkausap uli pagkatapos ng hiwalayan ninyo di ba?"

"Oo. Wala lang."

"Sige matutulog na ko. Bukas na lang tayo magkwentuhan uli."

Napansin mo siguro na natahimik ako. Naalala ko kasi ang mga sinabi nya. Kahit hindi niya sabihin sa kin. Alam kong iba pa rin mahal niya. Akala ko wala na kong mararamdaman nang magkausap kami pero bakit naiinggit ako sa lalaking yun? Noon pinili kong lumayo para makasama niya mahal niya. Pero nasaktan lang pala siya. Naisip ko siguro mabait lang siya sa akin ngayon kasi wala siyang makausap. Pero naniniwala pa rin ako sa lahat ng sinasabi niya. Habang nag-uusap kami gusto ko siyang yakapin. Gusto kong sabihin na mahal ko pa rin siya. Pero hindi ko nagawa.

Gusto ko pa sanang makipagkwentuhan sa iyo pero inaantok ka na pala. Sige bukas na lang kita kakausapin, pagharap ko uli sa salamin.

Posted by forgotten-vodka at 3:09 PM WST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  amorous

Ang kapal ng mukha ko sabi nila to give advice on how to move on when ako mismo hindi mka-move-on. Sabagay ang dali magsabi na hiwalayan mo na yung isang tao, lalo pa at hindi naman ako ang nasa sitwasyon mo. Hindi naman ako ang nakasama nya sa saya, lungkot o pagbabago. Hindi naman ako yung naka-sex nya. At higit sa lahat, hindi ko naman naranasan yung sakit at sarap na dulot pagmamahal nya. Basta ang alam ko lang, bad sya kasi sinasaktan ka nya. So paano na? hahayaan na lang ba kita na paulit-ulit na masaktan tapos paulit-ulit lang ako makikinig sa’yo. Pagkatapos nun, paulit-ulit rin lang ako maasar sa kanya at iisip ng paraan para itakas ka sa masakit mong karanasan sa kanya. Pagkatapos ano? Ganun ba ulit?

Hindi ka naman kasi nakikinig. In fact, Dumadami pa kayo. Pati mga kaibigan ng girlfriend ko ganun na din katigas ang ulo. Bakit ba kami ang nilalapitan ninyo kung ayaw nyo rin lang makinig. Minsan masaya ko at sakin mo sinasabi yan, ibig sabihin may tiwala ka sakin. Pero minsan, di ko mapigilang isiping tanga ka.

Oo na makapal ang mukha ko, kasi ako rin naman tanga kadalasan sa pag-ibig. Sabi nga nila “love brings out the stupid part of you.” Naiisip ko tuloy, sana naging tanga na lang ako sa school o sa pag-mamaneho. Baka sakaling nabawasan ang katangahan ko sa pag-ibig. Tama nga, ang kapal ng mukha ko para sabihin na tanga ka, samantalang ako ata mas tanga pa. so pano na ngayon? Nagsama tayong parehong tanga? May malulutas ba tayong problema neto?

Posted by forgotten-vodka at 1:16 PM WST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  caffeinated

Oh well, this morning, I was ENLIGHTENED (haha) by the story of my girlfriend's shrimpy friend. I wasn't so sure how to react at first because I don't want to sound like mothers. But then, I sounded like one (I think).

However, this remained as an option until shrimpy finds it cool. Definitely she wouldn't but I really hope she changes her mind. Now I'm finding ways to help shrimpy but I can't force her if she thinks that my offer is just a waste of time. I need her cooperation if she permits us to help her. 

Posted by forgotten-vodka at 11:08 PM WST

Updated: Monday, 3 December 2007 5:36 PM WST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  blue

Dito ka lang sa tabi ko. Gusto kitang makasama, minsan pa, kahit ngayon lang. Maramdaman ang init ng ‘yong katawan. Hinahanap ko ang kalingang iyan. Sumandig ka, kahit bahagya, wala lang, gusto ko lang ng may kasama. Gusto kong maramdamang panatag ka sa akin, at ako sa’yo.

Iba ka, kaya ikaw ang gusto kong kasama. Alam mo yun.

Dito ka lang. Ano na nga ba yung kinukwento mo? Ituloy mo nga, makikinig ako. Hinahanap ko ang tinig mo, para akong dinuduyan ng bawat tawa, naaaliw ako sa twing bubungisngis ka, panatag ako sa’yo. ‘Yang tinig na yan ang gusto kong naririnig kapag kinakabahan ako, yan din ang gusto kong marinig bago matulog, hinahanap ko yung boses na magsasabing kumusta ka. At yan din ang  gusto kong gumising sa akin sa umaga. Alam kong buo ang araw kung ikaw ang makikita ko. Kung maririnig kita.

Kilala na kita. Hindi na ko nangingilala sa’yo.

Dito ka lang. Ano ulit yung mga plano mo? Parehas ba tayo? Gusto ko rin yun. Ituloy kaya natin? Minsan magkaiba nga tayo ng pinaniniwalaan, pero umaabot tayo sa hangganan  ng pagkakaunawaan, ng paggalang at pagtanggap sa kung ano ang makabubuti sa atin. Minsan nahihiwagaan ako sa’yo, pero ang hiwaga na yan ang lalong naglalapit sa atin.

Hindi ka na iba sa akin.

Dito ka lang. Sa bawat hikbi at halakhak, kasiyahan o kalungkutan, nararamdaman kita. Alam ko ang magpapasiya o magpapatahan sa’yo. Alam ko ang dahilan ng bawat pagtatampo mo. Dahil ako at ikaw, malalim na ang pagkakaugnay. Iisa na ang hibla ng pagkatao. Iisa ang pinaghuhugutan ng ating hininga.

Iisa tayo. 

Musta ka na? Kelan nga ba tayo huling nagkita? Ay oo, tama. Hehehe. Nakakahiya. Akalain mong napagdaan ko iyon. Akalain mong nakasurvive ako sa relationship na ‘yon.

Okay na ko ngayon. Tama ka. Naghihilom rin ang sugat. Parang kelan lang iyak ako ng iyak at lahat na ata ng tao sa opisina ay nagsawa na sa mga bitterness ko. ‘Uy, salamat ha… salamat kasi nakinig ka. Kahit alam ko namang wala kang masabi at hindi mo alam kung anong ipapayo mo, nakinig ka pa rin. Pinaramdam mo na sincere ka. Okay na yun.

Posted by forgotten-vodka at 9:47 AM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  caffeinated

I’m feeling so low. I haven’t got a good sleep and a good food for three days already. I’ve been up all night, thinking and slithering against my sheets. I’m caught up in between my fantasy and the reality. I’ve never been this sad in my whole life. It’s not just love which took me away from sanity. It’s everything. Why I’m such a failure. I got 3 kids, no wife and a pile of bills but I can’t seem to find myself. It’s the realization that I’m looking forward to. My boss often praises my good works but it doesn’t work for me much because I feel that I’m underpaid. There’s so much to give and yet I can’t find the drive to work. Aside from the fact that I’m a failure in most aspects in my life, I can’t seem to straighten up things. Now I’m so so sad and I can’t hide it. I don’t know what to do.

Posted by forgotten-vodka at 9:35 PM JST

Updated: Wednesday, 31 October 2007 9:43 AM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  irritated

Wala akong aklat na naisulat na tungkol sa pag-ibig o di kaya ay mga payo kung paanong makahahanap at makakawala dito. Hindi ko ito expertise.

Ang Pag-ibig. Masaya, iba ang pakiramdam. Inuugoy ka, kinikiliti ang imahinasyon, inaakit hanggang sa tuluyang magpatangay sa agos nito. 

May sarili raw na mundo ang pag-ibig. Dito walang patakaran. Walang rules. Kaya nga di ba, sabi… hahamakin ang lahat makamit ka lamang. 

Aminin mong natuto kang magsinungaling. Aminin mong may nasaktan ka; tinalikuran na kaibigan, pinagtakpang katotohanan, sinuway na magulang, inilihim sa kapatid o anak, nilabanang mga kaopisina, pikitmatang tinanggap ang kahinaan niya, nagbingi-bingihan sa tsismis at binalewalang moral - dahil umiibig ka, ‘ika mo nga. Dahil kalayaan ang umibig. 

Hanggang sa ang isang masayang mundo sa piling ng mga kaibigan, katrabaho at kapamilya ay napalitan ng isang mas intimate na mundo sa piling niya. Tanging kayo lang ang nagkakaintindihan. Na tingin pa lang ay pangungusap na sa iyo. Na ang buntunghininga niya ay karugtong ng paghinga mo. Na ikaw at siya ay magkaugnay – hanggang sa maging isa kayo. 

At unti-unti ay bumuo kayo ng mas maliit na mundo.Unti-unti, ang lihim niya ay lihim mo. Hanggang sa natutuklasan mo na ang kahinaan niya. Naiintindihan mo na ngayon ang salitang individual differences. At sumasayaw ka pa rin sa orkestra ng pag-ibig kaya’t tinutumbasan mo ang individual differences ng mga katagang Love is unconditional. 

Hanggang sa tuluyang mapagod ang manunugtog at tumigil ang orkestra. Gigising ka isang umaga na wala na siya o di kaya ay katabi mo siya pero wala na siyang nararamdaman para sa’yo. She’s there but not her presence. Daig pa siya ng mga multo, mararamdaman mo ang presence kahit hindi mo nakikita! 

Naaalala mo pa ba yung mga araw na andun siya pero alam mo na naghahanap ng diskarte para sabihin sa’yo na ‘wala na tayo’ Yun bang utang na loob mo pang maramdaman na pinoprovoke ka niyang makipaghiwalay para naman hindi masagasaan ang ego mo. at ikaw naman, holding on pa rin. Na nakakarelate ka na sa linya ng kantang Walang Kapalit – ‘wag mo lang ipagkait, na ikaw ay aking mahalin. 

Naranasan mo na ba na sa kahinaan niya ay gawin ka niyang panakipbutas. Yun bang ‘dyan ka lang, wait ka lang, pag hindi kami nagclick, babalik ako sa’yo’ 

Dahil alam niyang mahal na mahal mo siya. Dahil alam niyang maghihintay ka. Alam niyang tatanggapin mo siya – at kahit hindi niya aminin, he’s capitalizing on the fact that you are under his power. dahil siya ang sentro ng  mundo mo. Para sa kanya, wala ka na kasing ibang mapupuntahan. Dahil para sa kanya, tanga ka. At ang tingin niya sa’yo ay default. 

Magalit ka na sa akin, sabihin mong hinusgahan na naman kita, na wala akong karapatang sabihin ang mga iyan, so bakit ganyan ka magreact? Apektado ka? 

Hindi ba mas katangahan yung alam mong ginagawa kang tanga pero wala kang magawa. 

Isang sekreto ng buhay ang natutunan ko.  

Kaya kong gawin ang lahat ng gusto ko. Kaya kong makuha ang lahat na naisin ko. May kapangyarihan ako. Pero ang kakayahang ito ay may hangganan. Hindi nito makukuha o makokontrol ang iba. Dahil hangganan ng kapangyarihang ito ang will ng tao. Katumbas nito, hindi ako makokontrol ng ibang tao. Dahil makapangyarihan ang will ko. Ako ang masusunod – ayon sa kalooban ko. Hindi sa kalooban o gusto ng iba. 

Totoong minsan ay mahina ang will ko – o yung will power na tinatawag. Pero agad kong sinasabi na walang sinuman ang magpapasunod sa’kin. Dahil buhay ko ‘to. 

Sa nakaraang relasyon mo, nasa ilalim ka pa ba ng kapangyarihan niya o narealize mo ng makapangyarihan ka at kaya mong tumayo, mabuhay at magpatuloy? 

Alam ko ang sasabihin mo, mahirap magmove on dahil hindi mo rin siya kontrolado kung kelan siya magpaparamdam. Minsan, babalik siya ng hindi ka pa handang sabihin sa kanya na tantanan ka na niya. 

Ang pinagmulan at bunga ng pag-ibig ay kabutihan. Kung hindi na nakabubuti sa’yo ang sitwasyong iyan, subukang mong pag-isipan kung pag-ibig pa nga iyan. 

Baka awa o panghihinayang? Hindi masamang dumistansya lalo na kung nakasisira na ang relasyon o kung nasisiraan na siya ng bait at sumasablay ang katinuan.  

Talagang may taong hindi alam ang gusto. Babalik at babalik sa’yo. Magpaparamdam pero hindi mo alam kung bakit. Kung namimiss ka lang ba? Kung naghahanap ng mahihingahaan o minsan, naghahanap lang ng kasex. At ikaw, mag-ooffer ng time, sasabihin mo sa sarili mo na makikinig ako hindi bilang kasintahan kundi bilang kaibigan, hanggang sa magising kang lugmok na naman sa piling niya. Sa ibang kama, sa ibang kwarto o minsan, sa sarili mong bakuran. Well, sinong may kasalanan? Sino bang nagpatuloy? 

Ituring mong sakit iyon. Yun bang katok ng katok pero hindi papasok, magpaparamdam pero hindi magpapakita. Yun bang nakikiramdam lang. Check lang nya kung okay ka pang balikan base sa reaksyon mo.  

Nalugmok ka nang minsan. Hindi mo kasalanan kung hindi siya makaahon. Pero kasalanan mo kung hindi ka makaahon dahil ikaw at hindi siya ang may kontrol sa buhay mo. May will power ka. Subukan mong ihampas sa ulo niya at baka gumana. O baka naman kailangan mong masaktan para magising. Sabihin mo lang at dadagukan kita. 

Tingnan mo rin, baka ikaw na lang ang nagkukulong sa sarili mo.  the truth is, he or she has no power over you. 

Siya nga pala, happy Independence Day sakaling maisipan mong lumaya at magmove-on! Kung hindi naman… my condolences. May you find peace at the bottom of hell under her spell. 

Lugmok facts

The stupid cupid philosophy: 

1.        Totoong may sariling diskarte ang puso. Pero isipin mo rin na ang utak, puso, bituka, magkakaiba man ay nasa iisang katawan. Hindi mo pwedeng sisihin ang puso o ang utak o ang bituka. Wala silang karapatang kumilos ng taliwas sa gusto mo. Pasalamat ka, dahil kung meron, malamang nauna na silang nagpatiwakal dahil sa sobrang kakornihan at kababawan ng pinoproblema mo.  Huwag mo ring hintayin na lumabas ang bituka mo at pilipitin ang leeg mo.

2.        Kung niloko ka lang, hindi ka pa pwedeng ituring na tanga. Pero nung alam mo nang niloloko ka at wala kang ginawa, ginawa mong tanga ang sarili mo.

3.        kung hahayaan mo ang sarili mo na malugmok dyan at makita mo siyang nakamove-on na, tiyak iiyak ka sa sakit. Kaya unahan mo na siya.

4.        kung nagpaparamdam siya at nagpapaawa effect, busan mo siya ng malamig na tubig at sabihing you’re nothing but a second rate, trying hard, copy cat. Bumenta na ang kadramahan niya. Saka mo sundutin ng I never said that I love you!

5.        Bawas-bawasan mo ang panonood ng mga dramarama at mga telenovela. Masyado ka ng maemote sa buhay.

6.        ‘Wag mo ng masyadong ikunukuwento sa madla ang kasawian ng pag-ibig mo. karamihan sa mga interesadong makinig e naghahanap lang ng bagong mapag-uusapan. Hindi ibig sabihin na tumatango sila e nakikisimpatya sila. Piliin  mo lang ang mga kaibigan o kamag-anak na pagkukuwentuhan mo, yung siguradong tutulong para makamove-on ka. Pero kung celebrity ka, okay lang na maging public entertainment ang buhay mo, dagdag kita ‘yan.

7.        kung may natatapos, happy ending man o hindi… may magsisimula. Isulat mo sa final credit ng pelikula ng buhay mo ang pangalan niya bilang bahagi ng nakaraan. Sa ilalim ng pangalan niya ay ilagay mo ang mga katagang Rest in Peace. Ang mga relasyong tinapos na ay huwag mo ng buhayin. Magsimula ka na ulit ng panibago.  Ito ang best gift sa atin, ang makapagsimula. Palatandaan lang na tapos na at may pagkakataon ka ng isulat o likhain ang bagong kabanata ng buhay mo.

Posted by forgotten-vodka at 11:27 AM JST

Updated: Wednesday, 31 October 2007 9:31 AM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink

Mood:  sad

alam mong nasasaktan ka. ramdam mo ang hapding gumuguhit sa dibdib sa t’wing maaalala siya o kaya naman ay may magbibirong nariyan siya. ang katotohanan kasi, wala na kayo, nakahanap na siya ng iba at naiwan ka na. ang yabang mo kasi. ang akala mo, hindi ka nya kayang iwan dahil ikaw ang mundo nya.

masakit? kung gayon ay ‘wag mo ng ituloy ang pagbasa. ngunit kung kaya mong tiisin, ituloy natin.

susubukan mong makalimot, ititindig mo ang sarili at sasabihing “magsisimula akong muli!” binura mo na ang number niya. pinapatay mo pa cellphone mo para di matuksong i-text sya, ngunit binubuksan mo naman kada sampung segundo para i-check kung may message ba sya. maaaring ang ilang larawan o mga love letters niya ay itinapon mo na rin. ang mga regalo niya, nasa kahon na o di kaya ay naipamigay mo na. sa ganitong paraan, pinapalaya mo ang sarili mo sa mga alaala niya. inaalis mo ang mga naiwan niya. gayunman, may mga alaalang mahirap alisin lalo na kung naiwan ito sa puso mo.

minsan nasabi mo na ba sa sarili mo na tanga ka, na wala kang silbi, na makitid ang utak mo, na baliw ka? hay, di ba nasabi mo yan nung iniwan ka nya at ipinagpalit sa iba? lalo na pag naiisip mo na halos di na sya kumain maibili lang ng load ang bago nya? ano, naalala mo ba nung ikaw ang gumagawa nyan sa kanya. tinitiis mo ang gutom mo, makausap mo lang sya?

napaso ka ba? pwede kang tumigil, magmura at sabihing siraulo ang nagsulat nito. pero alam kong mas siraulo ka dahil tatapusin mo pa rin ang pagbabasa.

at dahil sa masasayang sandali ninyo, may mga kantang pinili ninyong maging kanta ninyo. paano ka ngayon makakaligtas sa radyo o sa mga concert o  minsan, sa sasakyan. ilang beses mo na bang naranasan na masaya ka, maayos at ang araw ay tila para sa iyo nang biglang may maririnig kang awit na magpapaalaala sa inyo. pareho pa ba ang nararamdaman mo? ang hatid bang saya ng awit na ito noon ay katumbas ngayon? E’ kung biruin kitang ang awit na ito ay pinili rin nilang maging awit, o mas malala ay gawing theme song sa kasal nila?

paano kung sabihin ko sa’yo na sa nararamdaman mo ngayon ay talo ka. isa kang loser!

kasama mo nanunuod ng Bubble Gang ang mga kapatid mo, bigla na lang sila magugulat nang bigla tutulo ang luha mo sa pinaka-nakakatawang joke. nung sinundo ka ng nanay mo, bigla ka na lang naiyak, sinabi mo na lang na naiiyak ka dahil na-trapik kayo. kapag may party, nagmumukmok ka sa isang tabi at bigla na lang gusto laging umuwi. sa inuman ng barkada, halos laklakin mo na lahat ng alak na makita mo, at pag lasing ka na, na-rerealize mo na lang ang kantang “di ko kayang tanggapin!.”

o ano, sapul ba?

handa ka ba kung sakaling magkasalubong kayo? ano ang sasabihin mo? paano kung magtapat siya sa’yo at sabihing mahal ka pala niya. ikaw pala ang tama para sa kanya. nakabukas ang kanyang mga braso at naghihintay ng yakap. tatanggapin mo ba siya? hindi mo ba iisiping nagbalik siya dahil alam n’yang hindi mo siya matitiis? dahil ang alam niya… siya ang sentro ng buhay mo? nagbalik sya di dahil mahal ka nya, ngunit dahil alam nyang mahal mo sya at kulang na lang magpakamatay ka para lang mahalin ka nya uli!

ouch?!! isumpa mo man ako, itutuloy ko pa rin.

wala ng gustong makinig sa’yo.  ang kwento ng pag-iibigan niyo ay alam na ng lahat ng kaibigan mo. hindi pa siya naisusulat at nagagawang telenovela o di kaya dulang panradyo ay pinagsawaan na ng mga tao dahil sa paulit-ulit mong kwento. wala ng gustong bumili sa mga sakit na nararamdaman mo. wala ng gustong makinig. dahil wala ng interesado… ikaw na lang ang naiwan diyan, at maging siya, wala ng pakialam sa’yo.

wala nang gustong magtanong kung miss mo pa sya, kung naaalala mo pa sya o kung mahal mo pa sya sabagay, di na kailangang itanong. di ba alam naman nila ang sagot? lagi at sobra. hindi mo pa ba nahahalata? lahat na ng tao asar sayo dahil wala kang paki-alam sa sinasabi nila. sarili mo lang kasi at ang taong yun ang iniisip mo.

wag kang umiyak. nakanangp*cha! bumenta na ‘yan.

ang pagkakaroon ng minamahal o ng kasintahan ay nagbubunga ng mas malaking barkada, ng kaibigan o ng nakikilala. sa madaling salita, lumalawak ang mundo. e’ bakit pinaliit mo ang mundo mo sa kanya?! paano mong tiniis na mabuhay nang nakasentro sa kanya?

gumalaw-galaw ka muna at baka ka maistroke.

totoong moving on from a relationship is hard. lahat ng reasons meron ka. infact pwede mong isulat ang 1001 reasons kung bakit mo nararamdaman ‘yan. gayunman, hindi mo pa napapapublish yan, may magsusulat na ng 1002 reasons why you need to move on, o kaya naman 1003 reasons kung bakit masayang maging malaya  at 1004 reasons kung bakit ka dapat tawaging loser.

alam mong hindi binibilang ang taon at lalong hindi sinusukat ang effort. alam mong pareho kayong naging masaya noon. ano ngayon ang dahilan para magsisi o manghinayang sa mga nakaraang araw?

maaaring lahat ng mura ay naipukol mo na sa kanya. kung nakamamatay ang mga masasakit na salitang iyan, o ang galit na nararamdaman mo ay maaaring nailibing na siya. alam mong hindi maibabalik ng mga iyan ang relasyon ninyo. alam mong hindi mo siya mapipilit at alam mong hindi mo kontrolado ang buhay niya. marami kang alam pero ang totoo, merong kang hindi alam. alam mo ba na kontrolado niya ang buhay mo?  alam mo ba na ginagawa ka niyang tanga hanggang ngayon? sa nangyari sa’yo,  alam mo ba na maraming masasayang araw ang pinapalampas mo. alam mo rin ba na hindi mo kailanman mapapalitan ang minahal mong ‘yan, di mo mahahanap at di darating ang para sa’yo? dahil hindi mo alam na may taong handang gumalang sa nararamdaman mo, handa kang tanggapin, handa kang ingatan, handang magsakripisyo at mahalin ka ng labis kaysa sa pagmamahal mo? alam mo bang maaaring nariyan na siya kaso ay hindi makapasok sa buhay mo dahil sarado pa, dahil abala ka pa sa tumarantado sa’yo.

o sabihin man nating ang mga iyon ay walang kasiguruhan, ang totoo ay hindi mo alam na ang paghihiwalay ninyo ay mas makabubuti sa’yo. alam mo, marerealize mo ring nakakapagod pala ang magpretend na mahal ka pa rin nya. nakakapagod din magdasal every night na sana mahalin ka nya uli. ang hirap ng ganun, pare ko. ginawa mo na lahat, wala pa rin. teka, ganun ka ba talaga kahirap mahalin?

hindi rin naman dahil nasubukan mo na ring magmahal ng iba. in fact nga, may kasintahan ka ngayon eh. mahal mo ba sya? ows? sinong niloko mo? o baka hindi mo rin matanggap sa sarili mo na ginagamit mo lang sya para masabi sa ex mo na nag-move on ka na at mas masaya ka sa kanya? eh pano pag sya naman ang kinuha ng iba sayo? anong gagawin mo? nakalimutan mo na ba na ganyang-ganyan ang ginawa mo sa ex mo?

matanong nga kita, kelan ka huling humigop ng kape o ng tsaa kasama ng mga kaibigan mo? kelan ka huling nagjogging? kelan ka huling nagbakasyon. kelan ka huling tumingala sa langit at pagmasdan ang paglipad ng malalayang ibon at paggalaw ng ulap. kelan mo huling nasulyapan ang paglubog ng araw at unti-unti pag ningas ng kalawakan sa paglabas ng mga bitwin.

kelan ka huling lumabas kasama ng mga mahal mo sa buhay? kelan mo huling nakabonding ang kapatid, kaibigan o magulang mo? kelan ka huling naglinis ng kwarto?  kelan ka huling nagsulat sa diary, kelan ka huling nagbasa at nakatapos ng libro?

marami ka ng napapalampas. kanino mo gustong marinig ang salitang move-on? sa kanya? masarap maramdaman na kontrolado mo ang buhay mo. masarap makitang muli kang nakatayo, in-control, at nagagawa mo ang gusto mo. masarap maging malaya. 

Posted by forgotten-vodka at 9:23 AM JST

Updated: Wednesday, 31 October 2007 9:26 AM JST

Share This Post

Post Comment | Permalink